Jack Welch jako wzorzec przywódcy w biznesie

Rewelacyjny wzrost sprzedaży

Jack Welch przez ponad dwadzieścia lat był dyrektorem generalnym General Electric, kiedy to wypracował sobie renomę jednego z najwybitniejszych liderów biznesu naszej ery. Jego obserwacje i pionierskie strategie stały się podstawą do stworzenia wielu nowoczesnych zasad biznesowych, przez co jest tak często cytowaną osobą w biznesowym środowisku. Stał się wzorcem dla menedżerów i konsultantów zatrudnianych przez firmy doradcze. Welch rozpoczął pracę w General Electric w 1960 roku jako inżynier chemiczny, tuż po ukończeniu nauki na Uniwersytetach w Massachusetts i Illinois. Po 21 latach pracy w firmie, został awansowany na stanowisko dyrektora generalnego, stając się najmłodszym CEO firmy w historii. Kiedy objął stanowisko prezesa General Electric, firma odnotowywała roczną sprzedaż równą 25 miliardów dolarów i 1,5 miliarda dolarów zysku. W 2000 roku, rok przed przejściem Welch’a na emeryturę, firma osiągała niemal 130 miliardów dolarów przychodów i aż 12,7 miliarda dolarów zysków rocznie. W tym samym roku magazyn „Fortune” docenił zasługi Jacka Welch’a przyznając mu tytuł menadżera stulecia. Wielu właścicieli firm, profesjonalnych menedżerów i prawie każda firma doradcza – wszyscy zastanawiali się nad jego metodami działania i rozważali jego sugestie.

Przywódca z wizją rozwoju firmy

Jacka Welch’a z pewnością można nazwać nie tylko menadżerem, ale i wybitnym przywódcą. Przez 20 lat swojego zarządzania, dowiódł, że nie jest jedynie dobrym strategiem, ale przede wszystkim charyzmatycznym liderem. Wraz ze swoimi podwładnymi wypracował swoją własną wizję przyszłości, stając się jednocześnie dla nich i reszty świata wielkim autorytetem. Jack Welch, zapytany na jednej z konferencji, co jest kluczem do zostania świetnym liderem, wymienił dwa elementy: szczerość i zaufanie. „Jeśli podwładni Ci ufają, będą mówić prawdę, która jest niezbędna do podejmowania szybkich decyzji.” Welch nie tylko wypracował sobie zaufania swoich podwładnych, ale również zdobył ich uznanie i podziw, za sprawą swojej ambicji i dużej pewności siebie. Przykładowo, jedna z jego słynnych myśli zakładała, że: by odnieść sukces w biznesie nie wystarczy poprawiać swoich wyników, trzeba zawsze być na pierwszym lub drugim miejscu pod każdym względem. To inspirowało innych menedżerów i konsultantów z firm doradczych. Welch stał się prawdziwym wzorem do naśladowania.

Podejście do zarządzania ludźmi

Jego podwładni postrzegali go za autorytet, utożsamiali się z nim, a nawet chcieli się do niego upodabniać. W ten sposób Welch wypracował sobie potężne narzędzie w zarządzaniu ludźmi, jakim jest władza odniesienia. Welch uważał, że w odpowiedzialności menadżera leży rozwój i dbałość o przyszłość podwładnych. W jego firmie każdy pracownik dostawał cyklicznie od swoich przełożonych raport, mówiący, co zrobili dobrze, a gdzie muszą się poprawić. Podobne podejście zaczęły również stosować firmy konsultingowe, które wspierały firmy w procesie wdrażania usprawnień. Takie zindywidualizowane podejście, jak i umiejętność inspirowania swoich pracowników, świadczą o tym, że były CEO General Electric jest doskonałym przykładem przywódcy wizjonerskiego. Choć dla Welch’a realizacja jego wizji była kluczowa, wprowadzanie ich w życie okazało się być trudnym i czasochłonnym zadaniem, m.in. ze względu na czynniki ludzkie. Welch przyglądając się swoim podwładnym zauważył, że nie każdy z nich nadaje się do pełnienia funkcji menadżerskiej. Welch podzielił menadżerów na 3 typy:
• Typ A (około 20% pracowników), który posiada charyzmę, pasję, zaangażowanie, pomysły.
• Typ B (około 70% pracowników), który choć nie jest wizjonerem, to posiada umiejętności i odpowiada za wiele procesów w firmie.
• Typ C (około 10% pracowników), który odwleka i boi się podejmować decyzję, przez co często nie dotrzymuje obietnic.
Następnie skonstruował teorię jak obchodzić się z takimi menadżerami, która do dzisiaj spotyka się z dużą krytyką ze względu na swoją bezwzględność. Welch stwierdził, że należy jak najszybciej pozbyć się menadżerów typu C. CEO GE uważał, że dla takich osób nie ma miejsca na kolejne szanse, gdyż ich dłuższa obecność w firmie może jedynie obniżyć morale innych pracowników. Najbardziej należy troszczyć się o osoby typu A, tak, by konkurencja nie była w stanie ich przejąć, a oni sami mogli dalej rozwijać firmę. Z kolei menadżerowie typu B, są również bardzo ważni dla firmy, gdyż stanowią znaczną większość swojego szczebla. Zdaniem Welch’a, należy szkolić i rozwijać takich ludzi, by mogli w pełni wykorzystywać swoje możliwości. Ponadto, Welch sądzi, że część z nich, gdy dostaną odpowiednie doświadczenie i wskazówki, z czasem mogą stać się cennymi menadżerami typu A. Takie nastawienie pokazuje, że Welch potrafił być surowym przywódcą, jednak doceniał on starania swoich pracowników, a nie jedynie wyniki. Choć menadżerowie typu C potrafili często osiągać w firmie przyzwoite zyski, dla niego ważniejsze były zasady i osobowość, niż same osiągi. Jego zdaniem, w dłuższej perspektywie trzymanie takich pracowników jest bardzo szkodliwe, gdyż demotywują oni swoją postawą resztę pracujących. Model wypracowany przez Welch’a pokazuje, że jego styl przywództwa był mocno zorientowany na pracownikach, a nie na zadaniach. To wszystko dało dużo do myślenia właścicielom firm, menedżerom w innych firmach, niezależnym doradcom biznesowym jak i konsultantom, których zatrudniały firmy doradcze. Wszyscy byli bowiem nastawieni na rozwijanie firm – wdrażanie skutecznych strategii rozwoju, wprowadzanie nowych produktów, efektywne zarządzanie organizacjami..

Same metody to za mało - liczy się osobowość przywódcy

Jack Welch nie jest łatwą osobą do naśladowania. Wymyślił on wiele własnych, innowacyjnych teorii, które do dzisiaj są jednymi z najbardziej popularnych na świecie. Światowi menedżerowie i firmy konsultingowe czerpały z jego doświadczeń. Naśladowcom trudno było osiągać aż tak spektakularne efekty. Okazywało się, że nie wystarczy jedynie podążać za myśleniem Welch’a, by odnieść sukces. Najlepiej pokazuje to fakt, że jego następca Jeff Immelt, pomimo wielu narzędzi wypracowanych przez swojego poprzednika, nie poradził sobie z zarządzaniem General Electric, przynosząc duże straty firmie i hamując jej rozwój. Zatem, to charakter Welch'a jest tym, co sprawiło, że odniósł taki sukces. Cechowała go szczerość i stanowczość, jednak w swych decyzjach był sprawiedliwy, przez co zdobył zaufanie tak wielu podwładnych. Co ważniejsze, choć był on osobą niezwykle pewną siebie, to zdarzały mu się jednak wpadki i błędy w młodości, co nauczyło go pokory i dystansu, które są niezwykle cennymi wartościami w biznesie. Niewątpliwie, jedną z większych zalet Welch'a było również to jak dobrze rozumiał i znał się na psychice ludzkiej. Jego autorski system wytaczania celów i nagradzania pracowników, choć wydawał się być bardzo surowy i demotywujący, okazał się działać w przeciwnym kierunku. Choć same dobre wyniki nie gwarantowały pracownikom GE dalszego zatrudnienia, to wiedzieli oni, że gdy są w pełni zdeterminowani i oddani swojej pracy, to ich pozycja jest niezagrożona. Pracownicy nie byli już więcej karani za nietrafne pomysły, tylko za bezczynność i stagnację. I w istocie, dzięki temu w GE powstało w tamtych latach wiele inicjatyw, które znacząco umocniło firmę na pozycji lidera. Oczywiście jego porywczość i bezwzględność w decyzjach, była również jego dużą wadą, która była często krytykowana przez jego podwładnych. Welch uważał, że trzeba jak najszybciej pozbyć się pracowników typu C, co powodowało dużą ilość natychmiastowych zwolnień, które choć niemal zawsze okazywały się być słuszne, to potrafiły również przypadkowo i w niesprawiedliwy sposób pozbyć się dobrych i wiernych pracowników. Postać byłego CEO General Electric, pomimo pewnych kontrowersji, jest wzorem świetnego przywódcy, który był zawsze zdeterminowany, by wraz ze swoją firmą ciągle piąć się w górę i rozwijać branżę. Nie pochodził on z wpływowej rodziny, a jego kariera nie była usłana jedynie sukcesami. Welch musiał wiele razy popełnić w swoim życiu błędy, by móc z nich wyciągnąć wnioski i samemu dojść tak daleko, wypracowując sobie równocześnie własną renomę i uznanie. I choć niektóre z jego teorii wydają się kontrowersyjne i są często podważane, to Jack Welch niewątpliwie jest uważany za jednego z najwybitniejszych przywódców ubiegłego stulecia.